Krielkip als kunstobject
Als kunstenares moet je op een unieke manier naar je omgeving kunnen kijken. Iets waar schilderes Nanouk Weijnen haar levenswerk van heeft gemaakt. Ze is dol op eigenzinnige en bijzondere dieren en weet hun karakters op een weergaloze manier vast te leggen op het schildersdoek. “Mijn oma zei al: je moet zorgen dat je in één ding uitblinkt! En dat heb ik gedaan.”
Ik was op alles voorbereid. Maar Victor? Die had ik écht niet verwacht. Toen de deur openging en het kleine, eigenwijze zwijntje naar voren spoot, sprong ik in eerste instantie verschrikt opzij. Maar naarmate de morgen vorderde, begon ik steeds meer aan het genoeglijk knorrende zwijntje te wennen, en hem zelfs te waarderen. Het kleine bruine bolletje was nog maar een half jaar in het huis van Geert en Nanouk. Dochter Moenza was direct verliefd geweest. En ook Nanouk kon het kleine zwijnenkopje niet weerstaan. Want zo gaat dat nou eenmaal als je gek bent op dieren. Dan komen ze, en gaan ze nooit meer weg.
Karakter, trots en schoonheid
Ook Labrador Lucky heeft het kennelijk naar zijn zin. Hij brengt zijn dag het liefst kroelend door, zijn kop tegen je benen aan vleiend. Zo gauw de buitendeur opengaat, probeert het ezeltje Evita de warme keuken binnen te dringen. Maar ze wordt weer zachtaardig teruggeduwd door Nanouk. In alles merk je dat Nanouk gehecht is aan haar beesten. Niet alleen door haar omgang met de dieren, maar zeker ook door haar prachtige schilderijen. Haar werk gaat ver voorbij de simpele weergave van een dier. Het is een weerspiegeling van de manier waarop ze het dier ziet; als karakter, trots en met pure schoonheid.
Friese paard in de kunst
Haar liefde voor dieren zit diep. En dat is niet zo gek als je opgroeit tussen schapen, kippen konijnen, paarden, en een paar ondeugende katten en honden. Bovendien had vader Weijnen een grote voorliefde voor Friese paarden. Als lid van het hoofdbestuur van het Friese paardenstamboek keurde hij Friese paarden. Van hem leerde Nanouk ‘objectief’ en ‘tot in detail’ naar dieren te kijken. Iets waar ze tijdens het maken van haar schilderijen, nog steeds de vruchten van plukt.
Wanneer Nanouk tijdens een expositie in aanraking komt met het Friese paard in de kunst, besluit ze de dieren ‘op haar eigen manier’ op het doek te zetten. En met succes. Wanneer het schilderij direct verkocht wordt, begrijpt Nanouk dat ze een uitzonderlijk talent heeft voor het schilderen van dieren. “Door de positieve reacties uit mijn omgeving, ben ik doorgegaan met het schilderen van dieren. Zo volgden na een aantal doeken met paarden al snel schilderijen van kippen, schapen, konijnen, ezels en koeien. Ik ontdekte de enorme veelzijdigheid van de rassen, hun bijzondere schoonheid en puurheid. Neem nu al die koeiensoorten; de blaarkop, de lakenvelder, de Friese roodbonte koe, allemaal cultureel levend erfgoed. In een maatschappij waar we ons steeds meer richten op de maximale productie van vlees en melk, vergeten we vaak de schoonheid en uitzonderlijke variatie van de verschillende dierenrassen. Ook de kippenrassen spreken me enorm aan. Neem nu het Nederlandse kuifhoen, een bijzondere kip met een apart karakter. Of de Engelse vechtkriel, een soort ministruisvogel, die eigenzinnig op zijn hoge pootjes staat. Prachtig om op het doek te zetten. Door dit op het doek vast te leggen, hoop ik dat mensen het dier weer écht zien.”
Inspiratie
Om inspiratie op te doen, bezoekt Nanouk regelmatig dierententoonstellingen door het hele land. “Ik word vooral geraakt door kleur en uitstraling; een kip met veel bravoure, een schattig ezeltje of een grappig rondrennend varkentje. Het is het karakter wat het dier uniek maakt.”
Talent
Haar schilderijen getuigen van groot talent. Een talent waar ze zelf het liefst bescheiden over is, maar waar ze wel elke dag volop van geniet. “Als mijn dochter naar school is, breng ik het liefst mijn dagen in het atelier door. Dan pak ik het schilderij dat op dat moment het dichtst bij mijn gemoedstoestand ligt. Soms is dat een schilderij waaraan ik spontaan ben begonnen, soms is dat een speciale opdracht. Er zijn al diverse dierenliefhebbers geweest die hun hond, paard of kat wilden laten schilderen. Als ik een dierenportret moet schilderen wil ik het dier het liefst eerst met eigen ogen zie, voor zover dat nog mogelijk is natuurlijk. Op die manier krijg ik een goed beeld van het karakter van het beest en zie ik zijn (eigen)aardigheden. Want juist die uitstraling van het dier moet er op het schilderij vanaf spatten.”
Kader:
Nanouk Weijnen [Velp, 1973] studeerde aan de Kunstacademie in Tilburg, volgde de Lerarenopleiding tekenen en schilderen in Nijmegen en deed beeldhouwkunst aan de NIKO Academie voor beeldende kunsten en podiumkunsten in Neerpelt, België. Weijnen exposeerde in binnen- en buitenland, waaronder Kasteel Tongelaar in Mill, Kunsthuis van het Oosten in Enschede, Equitana in Essen, Duitsland en in de Fabriek in Eindhoven. Zij verzorgt een geïllustreerde column in het tijdschrift Landleven. Haar werk bevindt zich in verschillende particuliere en bedrijfscollecties. Weijnen werkt autonoom en in opdracht.
