Vive la France

Op het moment dat ik deze blog schrijf, bungel ik met mijn beide voeten in het natuurzwembad van onze camping, middenin het hart van de Franse Languedoc-Roussilon.

Het mediterrane zuiden van Frankrijk heeft altijd een rustgevende werking op mij gehad. Het onafgebroken getsjirp van de krekels, de strakblauwe luchten, de oude olijfboomgaarden en de ruige natuur, afgewisseld met liefelijke Franse dorpjes, waar de oleanders op elke straathoek vrolijk bloeien. De afgebladderde, maar vaak vrolijk gekleurde luiken voor de ramen, de wild stromende beekjes in het midden van de stad en de straten met platanen maken het romantische beeld compleet.

Joie de vivre

Het grappige is dat juist dat onafgemaakte, afgebladderde en wat oude het heerlijke joie de vivre gevoel geeft. En dat terwijl we in Nederland ons stinkende best doen alles zo goed mogelijk  te onderhouden en het uiterlijk van onze huizen, straten en tuinen een spic en span uitstraling geven, niet wetend dat we daarmee vaak een stuk authenticiteit verliezen. Het is daarom niet zo gek dat we juist na een vakantie in het zonnige zuiden weer op zoek gaan naar die authenticiteit in onze inrichting.

Franse brocante markt

Tenminste, dat geldt voor mij. Bij mij begon dat gevoel op een Frans marktje in het centrum van Chinian. Zonder dat we het gepland hadden, kwamen we middenin een klein brocante marktje terecht, eigenlijk een soort Franse variant van de ons zo bekende kofferbakverkoop; de prijzen waren laag, de rommel veel. Maar tussen al die rommel vond ik een prachtige oude Franse routekaart, precies van het gebied waar ik mijn hart aan heb verpand. Ik mocht hem voor een euro meenemen van de oude vrouw achter de kraam, en ik ben nog nooit zo verguld geweest als met deze aankoop. Niet zozeer om de mooie, authentieke uitstraling die de kaart had, maar omdat de kaart voor mij het stukje Zuid-Frankrijk vertegenwoordigde dat voor mij zo’n belangrijke rustgevende plaats in mijn leven innam.

Nu weer terug naar die authenticiteit, of uniekheid, waar ik het al eerder over had. Door mijn enthousiasme besloot ik per direct dat deze kaart een mooi plaatsje in mijn huis zou krijgen, ingelijst, afgeschermd van de buitenwereld, op een plekje waar ik er de hele dag naar kan kijken. En elke keer als ik die kaart tegenkom, voel ik weer de rustgevende werking van de mediterrane sfeer.

Eigen sfeer

Ieder ander zou de kaart misschien afdoen als een stuk rommel, een onbruikbaar item, rijp voor de prullenbak. Maar voor mij lag dat anders. Voor mij vertegenwoordigt de kaart een stukje waar ik me prettig bij voel, een herinnering. En daardoor is hij belangrijk genoeg om een zichtbaar plekje in mijn inrichting te krijgen. Ik realiseerde me daarmee weer hoe belangrijk het is, om me in je huis te omringen met dingen die voor mij persoonlijk belangrijk zijn. Door je inrichting te vullen met herinneringen of items die voor jou, of voor jullie, van bijzondere waarde zijn creëer je een geheel eigen sfeer, die volledig aansluit bij jouw of bij jullie manier van leven. Je interieur gaat namelijk pas echt leven als jij er een authentieke en persoonlijke invulling aan geeft.

Onderbuikgevoel

Conclusie? net als elke unieke persoonlijkheid, kan geen enkele inrichting hetzelfde zijn. Richt je daarom altijd op jouw eigen onderbuikgevoel als het gaat om je interieur. Niemand anders kan bepalen welk interieur het beste bij jou past. Het is en blijft jouw huis, dé plek waar jij je thuis moet voelen.

(Bronnen: foto 1: goldentulipdereiskoffer.nl, foto 2: feteetfleur.blogspot.nl, foto 3: flickr.com, foto 4: home-designing.com, foto 5: welke.nl)