Stoelendans

Ik ben gek op stoelen, met name de exemplaren waar een verhaal aan vast zit. De aanblik van de stoel waarin oma uren sokken zat te stoppen geeft mij zo’n heerlijk nostalgisch gevoel dat ik er maar met moeite afscheid van kan nemen.

En zittend op die leuke, niet zo comfortabele, bistrostoeltjes die we kochten op een Frans marktje, ruik ik bij wijze van spreken de lavendel. En stoelen-met-een-verhaal zijn gewoon leuk omdat je er van die sfeervolle hoekje mee kunt creëren.

Foeilelijke stoel

’t Is wel zo dat die oude zetels, al dan niet voorzien van een nieuw stofje en een likje verf, vaak erg slecht zitten. Ooit las ik ergens de tip dat iedereen een nieuwe, ongezellige, misschien wel foeilelijke stoel in huis moeten hebben, omdat die vaak wel lekker zitten (en waar je gezin dan keer op keer ruzie om gaat maken: want wie mag er dan in zitten). En dan kunnen de andere oncomfortabele stoelen gewoon gezellig mooi staan te zijn…

Prei ingeslikt

Ook in mijn nabije omgeving blijkt dat mensen vaak het meest gehecht zijn aan de stoel die het slechtst zit. Zo heeft vriendin C een ‘zetel’ die is gemaakt door haar overgrootvader. Je zit er zo recht in dat het lijkt alsof je een prei hebt ingeslikt en de vering in de zitting staan zo bol dat het voelt alsof je elk moment gelanceerd gaat worden. Maar de stoel mag niet weg, want dierbaar!

Schapenvacht

Vriendin J. heeft het stoeltje waarin ze haar kinderen voedde uit de kinderkamer gehaald en ‘gezellig’ in de woonkamer gezet. Het exemplaar staat stijf van de vlekken en echt lekker zit het niet. Het was ooit een ingezakt krijgertje en ach, met een leuke lap stof erop gedrapeerd kon hij nog jaren mee. Maar die tijd ligt heel ver achter ons. Om het zitcomfort iets te verbeteren en de vlekken te verdoezelen, ligt er nu een schapenvacht in. We vermoeden dat het stoeltje ooit is gemaakt voor een heel klein vrouwtje, want wij passen er allemaal maar net in. Maar de stoel herinnert haar aan de babytijd van haar kinderen, dus…een blijvertje.

Laag bij de grond

Ooit heb ik zelf een grote, nauwelijks te tillen oorfauteuil uit het grof vuil gevist. Het ding was vies en doorgezakt, maar een professionele meubelmaker heeft hem voor mij opgeknapt en bekleed met een stoere, zwart linnen stof. Toch zat hij na die opknapbeurt nog steeds niet echt lekker, want de zitting zat toch wel heel laag bij de grond. Maar ja, het is zo’n leuk verhaal: zo’n gevonden voorwerp dat zo mooi is opgeknapt (het dat opknappen had ook wat gekost). Dus dat comfort namen we maar op de koop toe!

Echt ontspannen

Maar de tijd van alleen maar niet lekker zittende stoelen ligt een beetje achter me. Want relaxed zitten betekent inmiddels: even gas terug nemen, een boek, de krant, een glaasje wijn, lekker bijpraten, kortom echt ontspannen. En inmiddels heb ik ontdekt dat mooi en comfortabel wel degelijk samen kunnen gaan. Dus de zwarte oorfauteuil heeft via marktplaats.nl een nieuwe bewonderaar gevonden en oma’s stoeltje staat tijdelijk geparkeerd op zolder, tot een van onze jongens op kamers gaat. We moeten nu nog zo’n drie weken wachten op onze nieuwe ‘grote-mensen-fauteuil’. Een waar zowel manlief als ik lekker in zit, waar de jongens lekker in kunnen hangen, met afneembare linnen hoes en een beetje sober, stoer uiterlijk, zodat ie naadloos in ons interieur past.