Bankencrisis!
Nee, deze blog gaat niet over de financiële crisis bij de banken. Een erg ongezellig onderwerp op deze plek en ik heb er geen verstand van. Deze blog gaat over mijn zoektocht naar een nieuwe bank, die nu zo ongeveer een jaar duurt.
Zoektocht naar een nieuwe bank
Destijds kochten we een mooie, te dure, donkergrijze bank. Daar is eindeloos op gezeten, gehangen, geborreld, gegeten, uitgeziekt, er zijn twee babyjongetjes groter op geworden en de poes heeft zich er bij tijd en wijlen op uitgeleefd. Kortom, dit exemplaar is op. Hij is allang niet meer donkergrijs, ik vind her en der de vulling door de kamer, de rits is stuk dus de bekleding sluit niet meer lekker aan en ik heb gewoon zin in een nieuw exemplaar. Een die niet te duur is, want ik hoef er niet per se weer twaalf jaar mee te doen…
Stoer-landelijke bank
Kochten we twaalf jaar geleden een bank voor twee, nu moet het een gezinsbank worden. Daarbij wil echtgenoot graag iets dat vooral lekker zit en ligt, bij voorkeur een loungebank. En ik wil iets dat er met name leuk uit ziet, een bank met een stoer-landelijke uitstraling. Die én lekker zit én mooi is. Waarom is het zo lastig om die twee aspecten in een bank te verenigen? Een hoekbank gaat het wat mij betreft niet worden, want 1: te groot voor onze kamers-en-suite woonkamer en 2: met zo’n hoekbank valt er nog maar weinig te schuiven en dat vind ik juist leuk om te doen.
Slenteren door een meubelwinkel
Nu kom ik voor mijn werk zo’n drie tot vier keer per week bij mensen over de vloer voor binnenkijkreportages, dus je zou denken: genoeg banken, daar zit vast wel iets leuks tussen. Klopt, we rijden dan ook regelmatig met het hele gezin op onze vrije zaterdagmiddag richting weer een interieurwinkel, in de hoop daar dé bank te vinden. Helaas, zo’n middag kost meestal alleen maar geld, want we worden hongerig en dorstig van het slenteren door zo’n meubelzaak, dus uiteindelijk geven we alleen geld uit op de horeca-afdeling en rijden onverrichte zaken naar huis.
Gevonden!
Want de ene bank is te groot, de ander toch te modern, die heeft een te diepe zit, de ander is weer te ondiep. Het volgende exemplaar is zo duur, dat je er elders twee voor kunt kopen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Tot ik drie weken geleden samen met mijn moeder even bij de interieurwinkel waar ik deze blog voor schrijf, binnenliep. En daar stond ie! Nog wel op een podium bij de entree, alsof hij wilde zeggen: hier ben ik! Donkergrijs, niet te landelijk en ook niet te stoer en hij zat heerlijk! Dit moest hem worden. Ik deed wat voorwerk: welke stof kan erop, welke pootjes eronder, kan de zit wat hoger of de misschien wel de rugleuning? Alles bleek mogelijk en afgelopen zaterdag reed ik met echtgenoot naar Apeldoorn.
Gekocht!
Hij ging zitten, liggen, bekeek de bank op een afstandje en sprak de memorabele woorden: “Dit moet hem maar worden!” Over zo’n acht weken zijn we de gelukkige bezitters van een nieuwe, wederom donkergrijze bank en een ontzettend leuke, lichtgrijze, fauteuil! Als het allemaal op z’n plek staat (met wellicht ook nog andere gordijnen….) maak ik wat foto’s. Kunnen jullie meegenieten en misschien biedt dat plaatje wat inspiratie voor jullie eigen huis!
