Een ode aan de oude pers
Er was eens… een oude pers. Hij lag eenzaam in een hoekje op zolder, wat slordig opgerold, met een steeds dikker wordende laag stof over zich heen.
De kleuren waren door de tijd heen wat dof geworden en hier en daar verscheen een klein gaatje in het fijne borduurwerk. Eens, toen hij nog in de woonkamer mocht liggen, was hij de grote trots van de eigenaar. Elke bezoeker werd door hem naar de pers geleid en kreeg uitleg over de bijzondere tekening en verfijnde weefmethode. Daarbij mocht de kleurrijke pers het sieraad in de woonkamer van zijn eigenaars zijn. Al het meubilair werd aangepast aan de kleuren van het kleed. Zelfs het behang en de vazen in de vensterbank moesten passen bij de pers. Zoveel hadden de eigenaars over voor hun prachtige pers. Ze genoten ervan als hun voeten diep wegzakten in de prachtige, zachte stoflaag. Vanuit hun stoel keken ze dagelijks liefdevol naar de prachtige schakeringen en diepere kleuren.
Totdat de eigenaars besloten de pers weg te schenken aan hun kleinkinderen. Ze dachten dat hij daar net zo liefdevol behandeld zou worden als bij hen thuis. Dat de nieuwe eigenaars net zo zouden genieten van het prachtige kleurenspel en het verfijnde borduurwerk. Maar het liep anders.
Ambachtelijk handwerk
De nieuwe eigenaars hadden geen oog voor het ambachtelijke handwerk en de bijzondere kleuren. Zij wilden liever iets wat eenvoudig was voor het oog. Iets waar ze niet zoveel moeite voor hoefden doen om hun interieur bij aan te passen. Ze wilden basiskleuren, eenvoud en een strakke look. Ze wilden een interieur dat paste bij de smaak van hun omgeving, een interieur dat hun complimenten zou opleveren en dat paste bij de huidige trends. En de pers raakte op zolder.
De schoonheid van de pers
Jaren later, toen de oorspronkelijke eigenaars al overleden waren, kwam het kleinkind weer op zolder. Ze zag de pers eenzaam in de hoek liggen en besloot hem uit te rollen. Ze rook de geur van haar geliefde grootouders en herinnerde zich ineens hoe ze van de pers genoten hadden. En toen besefte ze ineens de grootsheid van dit bijzondere cadeau. Dat haar grootouders het meest bijzondere dat ze hadden, aan haar gegeven hadden. Toen ze zich dat realiseerde, zag ze de uitzonderlijke schoonheid van de pers. Niet alleen door de bijzondere kleuren en het verfijnde borduurwerk. Maar door de handen die dit aan haar gegeven hadden. Vanaf dat moment besloot ze dat de pers een ereplaats in haar woning zou krijgen. En wat er ook zou gebeuren, de pers bleef daar liggen.
Eyecatcher
Inmiddels ligt de pers te pronken in het centrum van de woonkamer. Midden in het zicht van elke bezoeker, precies naast de grote nieuwe bank. En weet je wat zo bijzonder is? De pers komt volledig tot zijn recht. Onze rustieke, landelijke wordt prachtig opgefleurd door de bijzondere kleuren en unieke uitgetekende vormen. Deze eyecatcher heeft inmiddels meer complimentjes gekregen dan welk item ook en we zijn nog steeds ontzettend blij dat we dit erfstuk opnieuw mogen ontdekken. Het is zelfs zo erg dat we vaak met onze bezoekers op onze knieën liggen om de schoonheid van de pers van dichtbij te bewonderen. Want uiteindelijk zit de schoonheid van je inrichting niet in het perfecte combineren, in het erbij willen horen, of het kiezen omdat de rest van Nederland dat ook zo doet. Echt inrichten zit in de authenticiteit van je spullen. Dus ga eens de zolder op, en zoek naar de dingen waar je een bijzondere herinnering aan hebt. Toegegeven; het is een kwestie van durf. Maar je zult zien dat het loont.
